از باده مدهوشم کنید، از باده مدهوشم کنید
من همان مجنون مست یاغی ام روز و شب محتاج جـــــام باقی ام
یک شب کنار زاهـــــد و یک شب کنار ساقی ام
از باده مدهوشم کنید، از باده مدهوشم کنید
در خــرقــه پنهــان می کنـم، می را و کتمان می کنم، ترک ایمـان می کنم
هی بشکنـم پیمـان و هـی، تجدیــــد پیمان می کنم، ترک ایمـان می کنم
از باده مدهوشم کنید، از باده مدهوشم کنید
پنــدم ای زاهــد مــده با که گویم با که گویم
من نمی خواهـم نصیحت بشنـوم آی... آی مردم پنبه در گوشم کنید
از باده مدهوشم کنید، از باده مدهوشم کنید
دردی کشــــــم دردی کشـــم بـــار رفیقـــــــان می کشــــم
پر میکشم همچون همای
در آتشم در آتشم در آتشم، ای وای و خاموشم کنید
از باده مدهوشم کنید، از باده مدهوشم کنید
با که گویم
من نمی خواهـم نصیحت بشنـوم آی... آی مردم پنبه در گوشم کنید
من همان مجنون مست یاغی ام روز و شب محتاج جـــــام باقی ام
یک شب کنار زاهـــــد و یک شب کنار ساقی ام
از باده مدهوشم کنید، از باده مدهوشم کنید
ای مفتــــــــی شهـــــــــــر از تــــــو بیــدارتـــــریــــم بــا ایـــــن همـــــه مستی ز تــــو هشیارتـــــریــــم
تـــو خـــون کســــــان نوشـــــی و مــــا خـــون رزان انصـــــــــــاف بـــــــــــده کــــــــــــدام خونخــــوارتریم
گوینـــد کـــــه دوزخـی بـــــود عــــــــاشـق و مـست
گوینـــد کـــــه دوزخـی بـــــود عــــــــاشـق و مـست
گوینـــد کســـان بهشت بـا حــــــــــور خــوش است مــن می گویـــــــــم کــه آب انگــــــور خــوش است
ایـــن نقـــــــد بگیــــــر و دست از آن نسیـــه بـــــدار کـــــــآواز دهـــــــــل شنیــــــدن از دور خــوش است
این می چه حرامیست که عالم همه زان میجوشد یــــک دستــــه بـه نــــــابــــودی نــــامش کوشنــــد
آنـــــان کـه بـــــر عاشقــــــان حــــــرامـش کردنــــــد خــــود خلــــــوت از آن پیـالـــــه هـــا مـی نوشنــــد
آن عاشق دیوانه کـه این خمار مستـــی را سـاخت معشــــوق و شـــراب و مــــی پرستـــی را سـاخت
بـــی شـــک قـــــدحــی شــــراب نوشیـــــد و از آن سـر مـست شــد ایــن جهــان هستــی را سـاخت
گوینـــد کـــــه دوزخـی بـــــود عــــــــاشـق و مـست
گوینـــد کـــــه دوزخـی بـــــود عــــــــاشـق و مـست
ای صنم ، ای صنم ، ای صنم ، ای صنم ، ناز مکن ، ناز مکن
نـــــــاز مـــکن ، نـــــــاز مـــکن ، نـــــــاز مــکن ، نـــــــاز مـکن
نـــــــاز مـــکن ، نـــــــاز مـــکن ، نـــــــاز مــکن ، ای صنم
عشوه مکن ، عشوه مکن ، هلهله آغاز مکن ، این منم
نـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــاز می کشم
روز و شب ار عشوه کنی باز می کشم
تـــا بنشینی به بـــرم ، ای صنم
والــه و شوریـده سرم ، ای صنم
ای صنم ، ای صنم ، ای صنم ، ای صنم ، ناز مکن ، ناز مکن
روز و شب ار بگذرم از کوی تو
می زنـدم تیـــر دو ابـــــروی تو
وای به حال من دیوانه که افسار دلم بسته به گیسوی توست
نـــــــاز مـــکن ، نـــــــاز مـــکن ، نـــــــاز مــکن ، نـــــــاز مـکن
نـــــــاز مـــکن ، نـــــــاز مـــکن ، نـــــــاز مــکن ، ای صنم
عشوه مکن ، عشوه مکن ، هلهله آغاز مکن ، این منم
نـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــاز می کشم
روز و شب ار عشوه کنی باز می کشم
تـــا بنشینی به بـــرم ، ای صنم
والــه و شوریـده سرم ، ای صنم
ای صنم ، ای صنم ، ای صنم ، ای صنم ، ناز مکن ، ناز مکن
شیرین لبی شیرین تبـار مست و مـی آلود و خمار
مـه پـاره ای بی بند و بار بـا عشوه های بی شمار
هم کرده یـــاران را ملـول هـم بــرده از دلهــــا قـــرار
مجموع مـه رویـــان کنــار تـو یــار بــی همتـــا کنــار
زلفت چو افشان میکنی مــا را پریشـــان میکنــی
آخــر من از گیســوی تــو خـود را بیاویــــزم بــــه دار
یاران هــوار ، مردم هــوار از دست این بی بند و بار
از دست این دیـوانــــه یار از کـــف بــــدادم اعتبــــار
می میزنـم ، می میزنـم جـــام پیاپــی می زنــــم
هی میزنم هی میزنم بی اختیار
کندوی کامت را بیار، بر کام بیمارم گذار، تا جان فزاید جان تو
بر جان این دلخسته بشکسته تار
شیرین لبی شیرین تبـار مست و مـی آلود و خمار
مـه پـاره ای بی بند و بار بـا عشوه های بی شمار
هم کرده یـــاران را ملـول هـم بــرده از دلهــــا قـــرار
مجموع مـه رویـــان کنــار تـو یــار بــی همتـــا کنــار
زلفت چو افشان میکنی مــا را پریشـــان میکنــی
آخــر من از گیســوی تــو خـود را بیاویــــزم بــــه دار
آن دم که مــــرا مــــی زده بـر خـــاک سپــارید
زیـــــر کفنــــــم خمــــــره ای از بـــــاده گذاریـد
تــــا در سفـــــر دوزخ از ایــن بــــــاده بنوشـــم
بـــــر خــاک مـن از ساقــــه انگـــــور بکــاریــــد
آن لحظـــه کــه بـا دوزخیــــان کنـــــم مـــلاقات
یک خمـــره شـــراب ارغـــوان بــرم به سوغات
هرقدر که در خاک ننوشیدم از این باده صافی
بنشینـــــم و بــــا دوزخیـــــــان کنـــم تــــلافی
جــز ساغـــر و پیمانــــه و ساقـــی نشنـاسـم
بــر پــایـــه پیمانــه و شـادی است اســـاسـم
گر همچــو همــــای از عـطش عشق بسـوزم
از آتــــــــش دوزخ نــــهراســــــم نــــهراســـــم
آن دم که مــــرا مــــی زده بـر خـــاک سپــارید
زیـــــر کفنــــــم خمــــــره ای از بـــــاده گذاریـد
تــــا در سفـــــر دوزخ از ایــن بــــــاده بنوشـــم
بـــــر خــاک مـن از ساقــــه انگـــــور بکــاریــــد
داد درویشــــی از ســـــر تمهیــــــد
سـر قلیـــان خـویـش را به مــریــــد
گفت که از دوزخ ای نکــــو کــــــردار
قـــدری آتـــش بـــه روی آن بگــــذار
بگـــرفـــت و ببــــــــرد و بــــــــاز آورد
عقــــــــد گــوهـــــــــر ز درج راز آورد
گفت کـه در دوزخ هـر چـه گردیـــدم
درکــــــــات جحیــــــــم را دیــــــــدم
آتـــــش و هیـــــــزم و ذغـــــال نبود
اخگــــــری بهـــــــر اشتعــــــال نبود
هیچ کـس آتشی نمـــی افـــروخت
زآتش خویش هر کسی میسوخت
توبه ها را بشکنید ، توبه ها را بشکنید
میخانه ها را وا کنید ای بـــاده خـــواران
پیمانـه را احیــا کنیـد ای مــل گســاران
باده ساغـر کنیـد ، توبـه ای دیگـر کنیـد
خرقه از تن برکنید ، توبه ها را بشکنید
توبـــه هــا را بشکنیـــد آمــــد بهــــاران
یادی از آئین مستانی کنید ، مست پنهانی کنید
تا سحر پیمانه گردانی کنید ، مست پنهانی کنید
روز و شب معشوقــه بـــازی های عــرفــانی کنید
مــست پنهـــــانی کنیــد ، مست پنهــــانی کنید
همچـون خمـــاران توبــه ها را بشکنید
توبـــه هــا را بشکنیـــد آمــــد بهــــاران
عاشقان غوغا کنید
بــر دل شیـــدا کنید
یک نفس گر میتوان ساغر زدن
پس چــرا اندیشـــه فـــردا کنیم
غصه از سر وا کنیم
پیمانه را احیا کنیم
ای بی قـراران ، ای بی قـراران
توبـــه هــا را بشکنیـــد آمــــد بهــــاران
میخانه ها را وا کنید ای بـــاده خـــواران
پیمانـه را احیــا کنیـد ای مــل گســاران
باده ساغـر کنیـد ، توبـه ای دیگـر کنیـد
خرقه از تن برکنید ، توبه ها را بشکنید
توبـــه هــا را بشکنیـــد آمــــد بهــــاران
محتسب مستــی بـــه ره دیــــد و گـریبـــــانش گــــرفت
مست گفت ای دوست این پیراهن است افسار نیست
گفت مستــی زان سبب افتـــــان و خیـــــزان مــی روی
گفت جـــــــرم راه رفتـــــــن نیست ره همــــــوار نیست
گفت می بایــــــد تــــــو را تــا خـــــانه قــــــاضی بـــــرم
گفت رو صبـــح آی قـــــاضی نیمـــه شب بیـــدار نیست
گفت تــا داروغــــــه را گـــوئــــیم در مـسجــد بــــــخواب
گفت مسجـــد خــــوابـــــگاه مـــــردم بـــــدکــــار نیست
گفت دینــــاری بـــــده پنهــــــان و خــــــود را وا رهـــــان
گفت کـــــار شــــــرع کـــــار درهــــــم و دینــــــار نیست
گفت آنقـــــدر مستــی زهــــی از ســر بــر افتادت کلاه
گفت در ســــر عقــــل بایــــد بــــی کلاهی عـار نیست
گفت بایــــــد حــــد زننــد هشیـــــــار مـــــردم مست را
گفت هشیــاری بیــــار اینجـــا کسـی هوشیــار نیست
بـه گـرد کعبـه می گـردی پریشان
کـه وی خود را در آنجا کرده پنهان
اگــر در کعبــه می گـــردد نمـایـان
پس بگرد تا بگردی بگرد تا بگردی
در اینجا باده مینوشی ، در آنجا خرقه می پوشی ، چرا بیهوده میکوشی
در اینجا مـــــردم آزاری ، در آنجا از گنـــــــــــــه آری ، نمی دانم چه پنداری
در اینجــا همـــدم و همسایــــه است در رنــج و بیمــاری
تو آنجا در پی یاری
چــه پنـــداری کجــــا وی از تـــو می خواهـد چنین کــاری
چه پیغــامـــی که جــز بــا یــک زبــــان گفتـــن نمی داند
چه ســلطانی که جــز در خـــانـــه اش خفتــن نمی داند
چه دیداری که جز دینار و درهم از شما سفتن نمی داند
به دنبال چه می گردی که حیرانی
خـرد گم کرده ای شاید نمی دانی
همـــای از جــــان خـــود سیری
کـــه خـــامـــوشی نمی گیـــری
لبت را چون لبــــان فرخی دوزند
تو را در آتش اندیشه ات سوزند
هــــــــزاران فتنـــــــه انگیـــــــزند
تــــو را بـــر سر در میخانه آویزند
من از جهانی دگرم من از جهانی دگرم ساقـی از ایـن عالـم واهی رهـایـم کـن
رهـــــایـــــــــم کـــــن
نمـی خواهـــم در ایـــن عــالـم بمـــانم بیا از این تـن آلوده و غمگین جدایم کـن
جــــدایـــــــــم کـــــن
تـو را اینجـا بـه صدهـا رنگ مـی جوینـد تــو را بـا حیلــه و نیــرنـگ مـی جـوینــد
تـو را با نیـزه هــا در جنگ مــی جوینـد تــو را اینجا بـه گرد سنگ مـی جـوینــد
تـو جــــــان مـــــی بخشـــی و اینجـــــا بـــه فتـــوای تــو می گیرنـد جــان از مــا
نمیدانم کی ام من نمیدانم کی ام من آدمــم روحـم خـدایـم یــا کــه شیطانـم
تو با خود آشنایم کن
اگــــــــــر روح خـــــداونــــــدی دمیده در روان آدم و حواست
پس ای مردم خـدا اینجاست خـدا در قـلب انسان هـاست
بـه خـود آی تــا کـه دریــابــی خـدا در خـویشتـن پیـداسـت
همـای از دست ایــن عـالـم
پر پرواز خود بگشود و در خورشید و آتش سوخت
خداوندا بسوزانم همایم کن
نمـی خواهـــم در ایـــن عــالـم بمـــانم بیا از این تـن آلوده و غمگین جدایم کـن
جــــدایـــــــــم کـــــن
مـن از جهانی دگـرم
زنده بودنم مرگه بدون تو و عشقت واسه من
وجود من ماله تو
قلبت تو هم ماله من
عزیزم رفتن تو مرگ منه دست های تو توی دستمه
نگو که باید جدا شیم نبود تو نبود منه
بدون تو کم میارم تا پای جون دوستت دارم
اگه تو از من جدا شی امید موندن ندارم
واسه با تو بودن زندگیمو باختم یه کلبه ای ازعشق واسه ی تو ساختم
من عاشق تو بودم عاشق تو هستم درهای دلم رو روی همه بستم من
زندگیم تا الان همش بوده عذاب و بس
یاد گرفتم که برم جلو عصا به دست
حس میکردم که به انتها رسیده طاقت
خودمو رها کردم و زدم به سیمه آخر
فکر میکردم تموم شده دیگه دوره پاکی
وقتی دیدمت فهمیدم تو این کره خاکی
میشه هنوز هم دوست داشت و عشق نمرده
فهمیدم اینو که زندگیم چشم نخورده
من عشق رو با تو میخوام چونکه تو دل بقیه مرد
این دل سادم شکست و بخیه خورد
باید که نور این دلم حالا بتاب رو تو
عوض نمیکنم با غریبه یه تار مو تو
آدم ها دلمو شکستنو اینو یادم دادن
که دیگه خودمو قایم بکونم از عالمو آدم
میخوام بیای چون پناه دل خستم باشی
پس بی تو میدونم زندگیم از هم پاشیدست
رفتن تو مرگ منه دست های تو توی دستمه
نگو که باید جدا شیم نبود تو نبود منه
بدون تو کم میارم تا پای جون دوستت دارم
اگه تو از من جدا شی امید موندن ندارم
من وتو با همه فرق داریم اینو خودت هم میدونی
اگه تو بری میمیرم تو بگو که با من میمونی
دارم از چشات میخونم که حالا منتظر یه مرده
مردی که همه احساساتش منحصر به فرده
همه درد های من توی بغض صدامه آره داستان زندگی همچنان ادامه داره
ولی بسته تک و تنهایی ادامه دادن
میخوام منم بگم تو آسمون یه ستاره دارم
غرور رو میذارم کنار پس بذارتو بگی
که مثل تو پیدا میشه از هزارتا یکی
دل من بدجوری بی تابه به خاطر با تو بودن
تو رو میخوام با تمومه وجود و تارو پودم
میدونی کلی منتظر موندم تا شبی که بهم بگی
از اینجا به بعد تویی واسم شریک زندگی
تو به من احتیاج داری و من خسته ام از تو بفهم
درکم کن ، فکر نکن دست و پات و میبندم
تو خودت مرد باش ترکم کن
دیگه این عشق نیست دیوونه
وقتی قلبت برام نمیلرزه
چشمت و رو به هر دومون وا کن
این یه عادت چقدر می ارزه
هی نگو با تو من عوض میشم
هی نگو میشه به عشق برگردم
جلو یکی دروغ میبافی
بچه من با تو زندگی کردم
هر دوتامون مثل یک کوه یخی
همه چی بین ما دو تا سرده
به دلت شک نکن عزیز دلم
دیگه اون عشق برنمیگرده
خودتم باورت نمیشه ولی
بی منم میشه قصه رو سر کرد
وقتی عادت کنی به تنهایی
خیلی چیزا رو میشه باور کرد
همین امشب فقط امشب فقط هم بغض من باش
همین امشب فقط مثل خود عاشق شدن باش
در آوار همه آینه هاتکرار من باش
همین امشب کلید قفل این زندون تن باش
رو گلدون رفاقت بریز عطر سخاوت بپاش رنگ طراوت
ای جان جانان ای درد و درمان
ای سخت و آسان آغاز و پایان
ببار ای ابرکم بر من ببار و تازه تر شو
ببارو قطره قطره نم نمک آزاده تر شو
تو این باغ پر از برگ و پر از خواب ستاره اگه پر میوه ای
پر سایه ای افتاده تر شو
رو گلدون رفاقت بریز عطر سخاوت بپاش رنگ طراوت
ای جان جانان ای درد و درمان
ای سخت و آسان آغاز و پایان
امشب ببین که دست من عطر تو رو کم میاره
امشب همین ترانه هم نفس نفس دوستت داره
صدا صدا صدای من به وسعت یکی شدن
بیا بیا شکن شکن بیا به جنگ تن به تن بیا به جنگ تن به تن
ببار ای ابرکم بر من ببار و تازه تر شو
ببارو قطره قطره نم نمک آزاده تر شو
تو این باغ پر از برگ و پر از خواب ستاره اگه پر میوه ای
پر سایه ای افتاده تر شو
رو گلدون رفاقت بریز عطر سخاوت بپاش رنگ طراوت
ای جان جانان ای درد و درمان
ای سخت و آسان آغاز و پایان