نازکتر از بلورم و نرمتر از حریر ، اگر قصد شکستن داری

سنگ بی انصافیست ، یک تلنگر کافیست

از رنجی خسته ام که از آن من نیست

بر خاکی نشسته ام که از آن من نیست

با نامی زیسته ام که از آن من نیست

از دردی گریسته ام که از آن من نیست

از لذتی جان گرفته ام که از آن من نیست

به مرگی جان می سپارم که از آن من نیست

(¯`°دلتنگی°´¯)

عجب وفایی داره این دلتنگی !
تنهاش که میذاری میری تو جمع و کلی می گی و می خندی
بعد که از همه جدا شدی از کنج تاریکی میاد بیرون
وایمیسته بغل دستت و دست گرمشو میذاره رو شونت
برمیگرده درگوشت میگه : خوبی رفیق ؟ بازم خودمو خودت !

زندگی اجبار نیست ، زندگی عشق است

زندگی بوییدن عطر گل یاس اندرون زلف معشوق است

زندگی اجبار نیست ، زندگی یک هدف است

هدف از رویدن فکری نو برای راحتی جانهاست

برای لذت انسانهاست

هدیه از طرف اونی که من و تو را ما کرد

هدف از ما کردن ، عشق بود

زندگی فرصتی کوتاه بلند

از برای ماندن ، از برای بوییدن

از برای عشق ورزیدن به هدفهاست

زندگی اجبار نیست ، زندگی دوستی است

خوب بودن با خوبان است

عشق ورزیدن به خوبی هاست

(¯`°زمانه به من آموخت°´¯)

دست دادن به معنیِ رفاقت نیست

بوسیدن قولِ ماندن نیست

عشق ورزیدن ضمانتِ تنها شدن نیست

دوست داشتنِ کسی که می گوید بی تو میمیرم دروغی بیش نیست

اما حقیقت را کسی می گوید که بخاطرِ تو زندگی می کند و نفس می کشد

عشق یعنی فوران تا ملکوت ، صلح بین لب و فریاد و سکوت

اصلا خیالی نیست یه نفر به خاطر عشقش غرورش رو از دست بده

ولی فاجعه ای بزرگ است اگه بخاطر غرورش عشقش رو از دست بده

کنج دلم قسمت هر بی سر و پا نیست

خوش باش که یک لحظه دلم از تو جدا نیست

تو آن بی مایهء خودبینِ مغروری

که دیری هست از وجدان خود دوری

تو را تیر و تفنگت پهلوان کرده است

باور کن وگرنه نیست در بازوی تو زوری

تو به صد حیله و رنگ آمده ای من سر جنگ ندارم

تو چرا از سر جنگ آمده ای ؟

من به تنگ آمدم از این همه بی مهری و فریاد زدم
تو که شمشیر کشیدی چرا اینگونه به تنگ آمده ای ؟

(¯`°هی دخترک ، بیا میخواهم رازی را بگویم°´¯)

پسرها عروسک ندارند !

دردِ دل کردن و حرف زدن را یاد ندارند
نگاه کن خوب دعوا می کنند! فقط بَلدند اسباب بازیهایشان را خراب کنند
پسرها اشک هم ندارند ، می ترسند مردیشان زیر سوال برود !!!
می شنوی ؟؟؟ ته صدایش گریه ای بی صداست
با یک آغوش ساده ، قلب هر مردی را می شود بدست آورد
نگاهش کن ، وقتی خسته است وقتی مریض است ، ولی دلسوزی برایش نیست !!
پدرت وقتی مادرت نیست چقدر پیر است !!
میدانم از پسرها ناراحتی ، میدانم جِر زنی میکنند ، بی معرفتند ، حرف بد میزنند
بازی بلد نیستند ، انها تقصیری ندارند
کسی او را مثل تو ناز نکرده ، گل سر به موهایش نزده ، صورتش را نبوسیده
او بجای بوسه ، سیلی خورده است تا یادش بماند مرد باید قوی باشد
دخترک ... پسرها نمیشکنند مگر بدست دخترکی
دخترک با اون دستای ظریف و دخترونت پسرو نوازش کن
نه با زبون تند و خیانت ، دل مردونشو بشکنی

بعضی وقتا با همه مردونگیش بدجوری به آغوش و نوازش تو احتیاج داره

مِی بده از لبت ، مَستم کن از کامَت ، از جام چشمانت

مِی بده از لبت ، تا چو پروانه دورت بگردم ، بسوزم در آتش
بوسهء آتشینِ زن که تسکین دهد رنج و دردم

شاید امشب که رفتم ز پیشت بمیرم دگر برنگردم

چه حالیه که من دارم ، به حال من تو میخندی

منم اون پسرِ تنها که هر شب خون میبارم
شده توی خلوت تارم زبونم شعرِ وبلاگـم
 بازم دیوارو دلتنگی ، شدم بیمارِ صد رنگی ، حصارِ کهنهء سنگی
بازم گفته های دلتنگی ، از این حالِ خرابِ من کسی چیزی نمیدونه
همه میخندن و میگن شبیحی به یه دیوونه
چه حالیه که من دارم بازم به حال من میخندی

توی اون حالم که میخندی خیلی خوشم تو داری به خودت میخندی

دیگر کسی ساده نمی نویسه ، ساده نمی گوید ، حتی ساده نگاه هم نمی کنه

و من همچنان چشمهایم به دنبال کسی است که نگاهش ساده باشه
حرف هایش ، خنده هایش ، گریه هایش ساده باشه
ساده بپوشه ، ساده راه بره ، ساده دستهایم را بگیره ، ساده ساکت بماند ، ساده شلوغ کنه

فـقـط همین ، بـه همیـن ســادگـــی ، درسـت مثـل خـود مـن

دیدم تو خواب وقت سحر شهزاده‌ای زرین کمند
نشسته رو اسب سفید میومد از کوه و کمر
میرفت و آتش به دلم میزد نگاهش
کاشکی دلم رسوا بشه دریا بشه این دو چشم پر آبم
روزی که بختم وا بشه پیدا بشه اونکه اومد تو خوابم
شهزاده‌ی رویای من شاید تویی
اونکس که شب در خواب من آید تویی تو
از خواب شیرین ناگه پریدم او را ندیدم دیگر کنارم به خدا
جانم رسیده از غصه بر لب هر روز و هر شب در انتظارم به خدا

به تو برمیگردم که آروم بگیرم ، کسی مثلِ تو نیست واسه من عزیزم
دلم که میگیره توی رویا میبینم دوباره تو هستی و آرومِ قلبم
بیا باز عزیزم بریم زیرِ بارون ، دلم خیلی تنگه واسه هر دوتامون
چقد ضربه خوردم بیا آرومم کن ، میبینی چه کردن باهامون

(¯`°اینارو یادت هست یا نه ، برای مخاطب خاصم که دیگه ندارمش°´¯)

غصه هامون کم بود ، چشمای نازت مال من بود ، روزگار قهر و آشتی
رویاهای آسمونی ، قول دادی پیشم میمونی ، روزهای بی غم و غصه
ببینم اول قصه یادته ، عصر ابراز علاقه ، واسه هرچیز اجازه ، شبی که ترسیده بودم
اونایی که می گفتی که شده یه راز ، گشتنت دنبال فرصت برای صحبت
بی تو میمیرم ، روزی صدبار دوستت دارم گفتن ، تو به من گفتی بی نظیرم ، اسم مستعارم

چشممون زدن حسودا ، گفتی ما باید جداشیم ، گفتی بی وفاشیم ، یکدفعه ازم بریدی

خط روی اسمم کشیدی ، ریختم غرورمو به پات
حالا اومدم همونجا وایسادم که تقاضای تورو جواب دادم
اما قول دادم به قلبم و خدا که دیگه دل ندم به عشق آدما
حیف شعری که نوشتم ولی زیادیته