تو اِی محبوبِ جونم ، بزار عاشقت بمونم ، نیستی بی تو هیچم ، میمیرم
من کُولیِ عاشقم ، غمِ عشقت مونده رو دلم ، حرفامو بزار بگم ، تویی تو محبوب دلم
تو به سپیدیِ صبحی ، به زیباییِ شبها ، در برابرت من هیچم ، مثلِ قطره تو دریا
تو که صداقتِ عشقت به روشنیِ فرداست ، وفارو با تو فهمیدم ، نمی مونی تو تنها

خیال کن روزگارم روبه راهه ، خیال کن رفتی و دلم نمرده
خیال کن مهربون بودی و قلبم کنار تو ازت زخمی نخورده
خیال کن هیچی بین ما نبوده ، خیال کن خیلی ساده داری میری
خیال کن بی خیالِ بی خیالم ، شاید اینجوری آرامش بگیری
گذشتی از منو ساکت نشستم ، گذشتی از منو دیدی که خسته م
تو یادت رفته که توی چه حالی کنارت بودمو زخماتو بستم
خیال کن که سرم گرمه عزیزم ، خیال کن بی تو هیچ دردی ندارم
خیال کن زمستونه ولی من توی شب هام شب سردی ندارم
خیال کن قلب من شکستنی نیست ، خیال کن حق منه تنها بمونم
خیال کن عاشقم بودی ولی من شاید قدر تو رو هرگز ندونم

رفتی و رفتن تو زندگی داده به باد
از غمِ رفتن تو حسرت و ناله و داد
کلبهء عشقی که بود با تو هر لحظه چه شاد
رفتـی نمـونـده ازش دیـگـه جـز قصه و یـاد
خندهء عشق تو ، جادویِ چشم تو ، خاطره گشته و یاد
بدونِ عشق تو ، جادویِ چشم تو ، زندگی رفته به باد
غم تـویِ اون نگات نشستـه کـرده حیـرونم
اشک رو گونه هات رسونده بر لبم جونم
رفتن بی صدات شکسته بغض و گریونم
خالیِ جای تو ، نبودت کرده ویرونم
پاکیِ عشقِ تو نفهمید قلبِ دیوونم
باورِ رفتنت برام سخته نمی تونم

تنها منم ، همه دردِ تنم ، یادگاریِ تو ، چشمِ خیس و ترم
واسه اینکه دارو ندارِ منی ، که اینقدر تورو دوست دارم بـرو
نزار گریه هام رو ببینی عزیز ، یه کاری نکن کم بیارم بـرو
زمین و زمان بستهء عشقِ توست ، می خوام از زمین و زمان کنده شَم
تو حتی نگاهم نکردی ، چرا یه کاری نکردی که شرمنده شَم
یه چیزی تو چشمای خیسِ تو بود که خیلی نمی شد تماشاش کرد
تورو می کشیدم که یادم نری ، منو این شعر و عشق ، نقاش کرد
خداحافظی می کنی با کسی که از تو یه دنیا محبت گرفت
خداحافظی دردِ سنگینی ِ ، الهی بمیرم که گریه ات گرفت

توی فصلِ برگهای زرد ، توی شب های ساکت و سرد
قصهء بودنِ تو هیچ دردی رو دوا نکرد
شبم سیاهِ و پست ، آخه این عشق بود یا قفس
میونِ عشق و هَوس ، زدی تو سازِ دل یه نفس
سکوت و زخمِ زبون سهمِ همین رابطه شد
تمومِ روح و تنم زخمیِ این رابطه شد
صدا نداره یه دست ، فقط من عاشق بودم و بس
تو بر هوا و هَوس ، فقط یک بار از خدا بترس

میترسم تنها شم بدونِ نگات دوباره
کاش بگی تا ابد عشقمون ادامه داره
هیجانِ تو داره منو از پا در میاره
شوقِ تو قلبم رو داره از جا در میاره
بازم شب و بارونِ ، میزنم بیرون تو خیابونا
حیرون و سرگردون ، عاشق و ویرون زیر بارونا
میترسم خوشبختی واسه ما دووم نیاره
دلِ من بجز تو با همه ناسازگاره
طولانی میخوامت اگه روزگار بزاره
داشتنت بهترین اتفاقِ روزگاره
تو دلت بخواد من تورو میخوام
بگو تا کجا دنبالت بیام
درگیر چشمای توئه  تمومِ دنیا
نگاتو نگیری از نگام بیا تا بِرَن تنهاییام
بمون منم که بی تو دنیا رو نمیخوام

نگو میرم ، بدون تو میمیرم ، تویی تنها امیدِ این دلِ اسیرم
بمون ای گل نازم ، تویی مَهرَمِ رازم
برای هر نگات ، هر شب هزاران نغمه میسازم
اگه نری و نزاری پا روی حرفام ، میگم قدم بزاری روی چشمام
بخدا که بجز تو من ندارم دلیل و امیدی واسه فردا
رها شدم من از غصه و غمها ، هنوزم هست اسمت روی لبهام
عزیزم اینو میدونی که جز تو ستاره ندارم توی شبهام

عجب چابک خزانی هست لیلی که زود از دام عشقم جست لیلی
به روی آرزوهام بر دل تنگ ، دریغا کرده بودم بست لیلی
گلی دیدم ولی خارش ندیدم ، به هر خاری دلم را خست لیلی
هزاران رشته امیدواری به عشقش بستمو بکسست لیلی
چه بزمی بود بزم دل شکستن ، شکستن تا شود سرمست لیلی
اگر با من نبودش هیچ میلی ، چرا ظرف مرا بشکست لیلی

این حق من نبود یادت بره منو ، یادت بره همه روزای روشن رو
یادت بره نگام دلواپس تو بود ، دستهای بی کسم تنها کس تو بود
این حق من نبود تو بی خبر بری ، من ساده باشم و تو ساده تر بری
منکه رو حرف تو حرفی نمیزنم ، من بعد رفتنت با دلخوشی بَدَم
من مبتلا به تو ، تو در فکر فریب ، این حق من نبود
میترسم از فریب از سایه ی غریب ، شکستی عهدتو گفتی نمی بری
کجا بردی دلو ، ساکت شدم ولی رضایتی نبود
درد و غمم زیاد ، شکایتی نبود
منکه به پای تو نشسته ام ولی شکستی قلبمو گفتی مسافری
این حق من نبود تو این شهر غریب اسیر تو بشم با نیرگ و فریب

امان از درد بی رحمِ جدایی ، هنوزم تو این دورو برایی
یه وقتا آخر قصه دروغه ، درست مثلِ یه فیلم سینمایی
صدای مخملیِ نازنینت همیشه خواستنی بوده برام
تو که رفتی همه چی بی صدا شد ، چشاتو باز کن آقای هامون
بازم بگو سلام آقای خاطره ، نقشِ تو محاله که از خاطرم بره
همیشه بازیِ تو بهترین بود ، هنوزم پای نقشِ تو اسیرم
از این بازی که خوش نقش و نگاره ، باید دیوونگی رو پس بگیریم
تو دیوونه ترین دیوونه بودی که اونو تو چشای ماه دیدیم
تو با رنگِ صدایِ بی نظیرت ، رو بومِ عاشقیِ رویا کشیدی

یکی بود و یکی نبود ، عشق بود و نفرت نبود
خالی اگر سفره ها ، عشق تو دلا جاری بود
شب همه ماه بود و نور ، دلا همه سنگ صبور
سفرهء شام بهانه ای برای شادی و سرور
سادگی کو ، عشق کجاست
سفره ی ما ای دوست بی ریاست
ساده اگر سفره مون ، عادت ما اون زمون
بوسه به دست پدر ، شکر خدا بر زبون
سفرهء دل وا کنیم ، غصه رو پیدا کنیم
عشق و صفا جای اون ، توی دلا جا کنیم

از دست تو دلگیرم ، آرامش نمی‌گیرم
با یاد تو هر شب ، من با خودم درگیرم
خواستم پا بندت نشم اما افسوس خیلی‌ دیر جنبیدم
تو خوب فهمیدی که دل‌ باختم ، من از نگاهت اینو فهمیدم
دلبری از تو دل‌ بستگی از من ، عاشقی از تو وابستگی از من
عجیبِ که یکی‌ شبیه من ، به یک نگاهِ ساده دل‌ داده
با اون همه غرور و خودخواهی ، حالا به دست و پات افتاده
وقتشه باور کنی‌ حرفامو من امتحانِ عشقو پس دادم
هر جوری می‌خوای امتحانم کن ، تا آخرش پای تو وایسادم

اگه به هیچکی نگی میگم عاشقت شدم
بهت اطمینان میدم ، مطمئنم به خودم
اشکِ شوقِ اشک تو ، از نگات مشخصه
یه دوسِت دارم بگو ، همین برا من بسه
دونه دونه حرفات ، باعث شد بمونم باهات
دونه دونه اشکات ، کاری کرد بمیرم برات
خودت بگو تو دنیا کی قدِ من میخوادت
که یادشم نباشی بازم باشه بیادت
اونقد خوبی که دیگه هیچکی به چشمام نیاد
جدا شدن از این عشق از من که بر نمیاد

ای دلِ دیوونه ، کی قدر تورو می دونه
عشق نیست ، حال تو ویرونه
اونکه تو دلم جاشه با عشقی که تو چشماشه
ای کاش مال من باشه
این دل ماله تو بود اما از تو چه سود
وای از رفتن تو ، از دنیای حسود
عاشق تماشا کن مرا گاهی جانم
تا دلت شاید سوی من آید اگر خواهی
تا عشق آید به همراهی

پرم از دردِ دلتنگی ، واسم راهی نمیمونه
تو که خوب و خوشی بی من ، بدونه تو دلم خونه
دلم خونه ، وجودم بی تو داغونه
نمیدونه ، کسی حاله منو جز خدا نمیدونه
دلت خواسته که من هستم ، که دنیامو به تو بستم
که هر وقت مشکلی باشه ، برای تو دَمه دستم
ولی من چی؟ کیو دارم ؟! که مثلِ خودِ من باشه
که هر وقت عشقو کم دارم ، مثلِ معجزه پیداشه
تو که نیستی ، پریشونم ، دلم خونه
هراسونم و حیرونم و دیوونه