مانده دلِ بیکرانم خلوت و خاموش
مانده است پرویز زیر بارانی که ساعتهاست می بارد در شب دیوانه ی غمگین
که چون آسمان من هم دلِ افسرده ای دارم
همچنان می بارد این ابرِ سیاهِ ساکتِ دلگیر همچون چشمانِ پرویزِ دل شکسته
که جز مرگ نمیخواهد و نخواهد ماند میان مردمانی چو بیگانگان